Magda Dygat powieścią "Biedna pani Morris" udowodniła, że odziedziczyła po ojcu literacki talent. Po bardzo ciekawej próbie uporządkowania w formie książki swoich relacji z ojcem w "Rostaniach" (10/01), autorka opublikowała swoją pierwszą powieść. Jej bohaterkami są dwie kobiety. Narratorka młoda dziewczyna przyjedża do Nowego Jorku i tam przed jednym z domów na Manhattanie nawiązuje rozmowę z ekscentryczną starszą kobietą, podlewającą drzewo przed własną pięciopiętrową kamienicą. Ze wględu na położenie kamienicy czynsz nie jest mały, więc dziewczyny nie byłoby stać na wynajęcie tu mieszkania, ale przypadła do gustu właścicielce, kiedy ta dowiedziała się, że dziewczyna ma psa. Proponuje jej wynajęcie mieszkania za niewielką cenę. Pani Morris ma bowiem najlepszy kontakt ze zwierzętami. Jej relacje z ludzmi są dziwne, zagmatwane. Córka bogatego małżeństwa z południa, wykształcona w Paryżu, od dziecka robiła tylko to, co chciała. Wiele lat temu była żoną, dużo starszego od niej reżysera. Od trzydziestu lat mieszka na Manhattanie. Wynajmuje mieszkania artystom i biznesmenom. W dzień przebywa w swoim dziwnym świecie, nie stroni od alkoholu, a wieczorami chodzi do restauracji, do opery i na ulubione tańce, ze swoim wieloletnim przyjacielem, imigrantem z włoskiego miasteczka polożonego pod Turynem. Kiedy dziewczyna (Rose) zamieszkuje w kamienicy pani Morris, nie przypuszcza, że wejdzie w dziwny, zimny, paranoiczny świat kobiety zawsze wiernej tylko samej sobie. To opowieść o kobiecie, która "zawieruszyła się we własnej przestrzeni". Polecam intrygującą, refleksyjna powieść mieszkającej od 25 lat w Nowym Jorku Magdy Dygat. Autorka opowiedziała w niej, w szczędnej, sugestywnej formie o nowojorskiej przygodzie młodej dziewczyny, dzięki której dowiedziała się kim jest i gdzie jest jej miejsce. Książkę ilustrują rysunki Andrzeja Dudzińskiego, męża autorki.