SOWA OPAC : KSIĄŻNICA PRUSZKOWSKA im. Henryka Sienkiewicza

Książka

W koszyku

oceń

Dwanaście kręgów / Jurij Andruchowycz ; przeł. [z ukr.] Katarzyna Kotyńska. - Wołowiec : "Czarne", 2005. - 363, [4] s. ; 20 cm.

(Inna Europa, Inna Literatura)

(Inna Europa Inna Literatura)

Autor

Andruhovič Ûrìj Ìgorovič (1960- ). Kotyńska Katarzyna (1973- ). Tł.

Gatunek

Powieść ukraińska

Jest to kolejna powieść napisana przez ukraińskiego autora, którego twórczość bardziej znana jest u nas niż w jego rodzinnym kraju. Poprzednio: "Perwersja'' (12/2003). Podobnie, jak w poprzednich książkach także w tej Andruchowycz bawi się językiem, nie rozstaje się z postmodernistycznymi gierkami w aluzje, nawiązania. Tę mieszaninę konwencji czy wprowadzanie kolejnych intertekstów równoważy się z opowiadaniem historii o ludzkich, trudnych problemach i o Bohdanie Antonyczu, który jest tak naprawdę kluczem do całej dość zagmatwanej i trudnej powieści. Sporo tu niedomówień i niedokończonych wątków. Główni bohaterowie książki: Austriak Karl Joseph Zumbrunnen, Artur Pepa - poeta z objawami depresji, jego żona, reżyser reklam Jarek Mahik, Doktor - specjalista od poezji Antonycza i kilka młodych kobiet spotykają się w górskim pensjonacie na połoninie Dzyndzuł. Znaleźli się tam dzięki uprzejmości tajemniczego Warcabycza. W krainie Hucułów wszystko się może zdarzyć, a stary budynek, tak jak przybywający do niego goście, kryje w sobie liczne tajemnice. Ta utrzymana w quasi kryminalnej konwencji książka jest tak naprawdę opowieścią o współczesnej Ukrainie, która jest krajem, gdzie wszystko jest możliwe, panuje wszechobecny rozkład, niespodziewanie znikaja ludzie, a przeciętny obywatel nie potrafi się w tym wszystkim odnaleźć. "Dwanaście kręgów" tak jak poprzednie powieści ukraińskiego pisarza adresowana jest do bardziej wyrobionego Czytelnika, który doceni umiejętność łączenia kilku stylów prozatorskich.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Biblioteka Główna (Kraszewskiego 13)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 ukr. (1 egz.)

Recenzje:

„Piszę dla idealnego czytelnika, który tak samo zna moją twórczość jak ja sam. I wszystko rozpozna. Prowadzę z nim cały czas grę”. To słowa Jurija Andruchowycza - autora „Dwunastu kręgów”.
No i wszystko jasne. Jeśli nie zna się poprzednich książek, trzeba sobie jakoś radzić samemu. A nie jest łatwo. W karczmie „Na Księżycu” może się wiele zdarzyć. Położony na połoninie Dzyndzuł budynek ma swoją bogatą przeszłość, (...) którą odsłania przed nami narrator. Towarzyszy on nam bardzo wyraźnie w poznawaniu świata przedstawionego powieści. Stwierdza np. „nastał ranek i warto by obudzić Zumbrunnena. Będzie nam potrzebny do obejrzenia wnętrza budynku”. Razem z Karlem-Josephem Zumbrunnenem poznajemy nie tylko pensjonat, ale i współczesną Ukrainę. Choć nie jest to jednak zbyt pełna wiedza i nie to jest dla Andruchowycza istotne. Jego książka rozgrywa się bardziej w sferze metafizyki. Świat realny przeplatany jest wizjami sennymi. Nad całością zaś unosi się duch łemkowskiego poety Bohdana IhoraAntonycza, którego twórczość jest bardzo bliska Andruchowyczowi - pisał o nim doktorat.
Pisarz, widząc w nim idola na miarę Morrisona czy Hendrixa, tworzy jego fikcyjną biografię. Ta faktyczna była zbyt pospolita, np. śmierć w wieku 28 lat na skutek powikłań po zapaleniu płuc. Zdecydowanie ciekawiej jest pokazać, że popełnił samobójstwo wraz ze swoją kochanką, pozostawiając w żałobie narzeczoną. Przecież ktoś, kto pisał: „Moje pieśni - nad rzeką czasu most kalinowy, jam zakochany w życiu poganin” czy „W ten wieczór pełen wiosny chodźże ze mną do karczmy na księżycu wypić okowity” - nie może być taki zwyczajny. „Dwanaście kręgów” to niewątpliwie hołd dla Antonycza i jego twórczości. Dla czytelnika natomiast okazja do zainteresowania się poetą, o którym chyba bardzo niewielu słyszało.
Antonycz, Zumbrunnen, Jarko Mahik - reżyser, który ma nakręcić reklamę Balsamu Warcabycza, poeta Artur Pepa, jego żona Roma Woronycz, jej córka Kołomeja - to tylko niektóre z barwnych postaci pojawiających się w powieści ukraińskiego pisarza. Jak sam twierdzi „zależało mu, by w okolicy Czortopola znaleźć strefę, w której można by komunikować się z umarłymi”. No bo po śmierci wiadomo, mamy się spotkać, ale: „Chodzi o to, by jeszcze tu na ziemi móc się jakoś spotkać”. A przecież w świecie realnym nie jest to możliwe. Zatem pozostaje np. karczma „Na Księżycu”.
„Dwanaście kręgów” to niełatwa lektura, zwłaszcza dla tych, którzy od niej zaczną poznawanie twórczości J. Andruchowycza. Jednak może warto podjąć ten wysiłek, odczytać wraz z Kołomeją dwanaście kręgów i zrozumieć, że ten dwunasty to „krąg wieczności, początek i koniec w jednym. Alfa i Omega, my wszyscy razem i każde z osobna”.