Najnowsza książka autorki poczytnych powieści dla nastolatek (np. cykle „Pamiętnik księżniczki”. „Pośredniczka”, „Dziewczyna Ameryki”) oraz romansów historycznych i współczesnych dla dorosłych czytelniczek (ostatnio „Papla w wielkim mieście” p 20/07) to kolejna lektura dla dziewcząt. Napisana wyjątkowo nie w tradycyjnej już konwencji autoironicznej, a raczej bliższa stylem i ujęciem tematu serii „Nie dla mamy…” powieść obyczajowa osadzona została w realiach amerykańskiego miasta średniej wielkości i wykorzystuje stereotypy kulturowe obowiązujące w środowisku tamtejszych nastolatków. Prawie siedemnastoletnia narratorka (Katie Ellison) na rok przed ukończeniem liceum należy do wąskiego grona najpopularniejszych uczennic z szansą na zostanie królową balu maturalnego, od lat jest dziewczyną filaru mistrzowskiej szkolnej drużyny futbolowej, dumy całego miasta, znalazła atrakcyjną pracę – i nieustannie kłamie, począwszy od romansowania za plecami swojego chłopaka, z którym nie mają sobie nic do powiedzenia (ona jest szkolnym geniuszem, on zdecydowanie nie błyska intelektem), a skończywszy na reklamowaniu lokalnego specjału gastronomicznego, którego sama nie znosi. Ma też na sumieniu znacznie poważniejszą przewinę z przeszłości. I właśnie tamta sprawa niesłychanie komplikuje jej życie, gdy po czterech latach do miasta wraca jej były przyjaciel (Tom Sullivan), skazany na ostracyzm i wygnanie za ujawnienie bardzo poważnego oszustwa w ukochanej przez społeczeństwo druzynie futbolowej. W dodatku wraca w postaci wyjątkowo atrakcyjnej i pociągającej fizycznie, a nadal błyskotliwej intelektualnie, przypominając bohaterce samą swoją obecnością, że przed laty, opowiadając się po stronie oszustów przeciwko prawdzie, wkroczyła na drogę fałszu, który sprawia jej coraz większy dyskomfort, a teraz będzie musiała ponieść tego konsekwencje.

Zdecydowanie sztampowa jak na możliwości tej autorki, sprawnie napisana opowiastka z bajkowo optymistycznym finałem i typowym amerykańskim morałem zachęcającym do bycia sobą, dla fanek autorki.