Druga u nas powieść irlandzkiej autorki to swoisty kontrapunkt do poprzedniej („Herbaciarnia pod Morwami” p 12/06). I tu miejscem akcji jest lokal prowadzony od dwudziestu lat przez parę małżeńską – ale położony na uboczu, w jednym z ostatnich brukowanych zaułków Belfastu, wpisany na listę zabytków i nie aspirujący do popularności. Jego właścicielom (Jackowi i Lilly Beaumontom) nie zależy na zysku, chcą jedynie pracować razem, nie rozstając się ani na chwilę, i w spokoju – goszcząc nielicznych stałych, zaprzyjaźnionych klientów, wśród których nie brakuje ekscentryków i dziwaków. Ale pewnego dnia dowiadują się, że rada miasta dała zgodę wpływowemu deweloperowi z Dublina na wyburzenie zaułka i zbudowanie w tym miejscu nowoczesnego centrum handlowego (z mnóstwem tak pożądanych miejsc pracy), o ile dotychczasowi właściciele domów zgodzą się je sprzedać. Bohaterowie postanawiają jednak walczyć o swoją ukochaną tawernę, nawet kosztem niechcianych zmian, które uczyniłyby ją modną i przyciągającą bogatych gości licznymi atrakcjami. Zaczynają od zaangażowania czterech młodych dziewcząt do pomocy w prowadzeniu lokalu (dowodząc przy okazji, że i oni dają pracę), które wprowadzą mnóstwo zamętu w życie właścicieli i gości tawerny, i przyczynią się do jej ocalenia, chociaż wcale nie w ten sposób, na jaki liczyli bohaterowie. Urokliwa, z talentem i darem wnikliwej obserwacji ukazująca lokalny koloryt i proces przemijania dawnego świata, lektura dla amatorów rozlewnych, wielowątkowych, refleksyjnych opowieści pełnych ciepła, nostalgii, ale też pogodnego humoru.