Jedna z głośniejszych premier literackich tego półrocza napisana przez znanego publicystę, dziennikarza i pisarza (poprzednia powieść „Mistrz” (23/2004). Dolina nicości” to mieszanka powieści religijnej, politycznej i obyczajowej. Książka przedstawia środowisko dziennikarzy warszawskich uwikłanych w dzisiejszą politykę ze wszystkimi jej wynaturzeniami: służbami specjalnymi, przenikaniem światów PRL oraz III RP, brutalnością medialnych intryg, powiązaniami esbeckimi. Opowieść łączy fakty, jakie znamy, z emocjonującą fikcją literacką.Dziennikarz "Kuriera" dostaje od byłego esbeka teczkę profesora Mariana , z której wynika, że był on niezwykle cennym i szkodliwym dla opozycji współpracownikiem. Naczelny gazety, Adam Wilczycki, decyduje się na publikację materiału. Wtedy rozpętuje się antylustracyjna nagonka, na której czele staje udzielny władca największego dziennika, "Słowa", Michał Bogatyrowicz. Włącza się kilku byłych esbeków, obecnie biznesmenów, politycy, właściciele najważniejszych mediów i autorytety świeckie oraz kościelne. Siła złego na jednego, zaszczuty Wilczycki traci pracę, przyjaciół i złudzenia, i dopiero na prowincji odnajduje światełko nadziei. Wildstein kreśli przeżarte cynizmem elity III RP, które pod płaszczykiem wzniosłych słów i pustych gestów kryją ciemne i nierozliczone sprawy z przeszłości. Powieść jest prozą z kluczem pod postaciami bohaterów kryję się konkretne osoby. Wildstein pisze wciągająca, dobrze, tyle tylko,ze odnosimy wrażenie, ze jest to publicystyka ubrana w ładny, ale jednak kostium powieściowy. Przypomina tu omawiana niedawna powieść Łysiaka „Lider”. Autor wykorzystuje literacki sztafaż dla wypowiedzenia własnych poglądów. Stawia diagnozę polskiej polityki, tzw. Elit, ciekawie kreśli obraz dziennikarstwa politycznego i szerzącej się hipokryzji tego środowiska. Polecam.