Kolejna powieść angielskiej pisarki znanej z umiejętnego poruszania niełatwych również dla dorosłych tematów (poprzednio „Lekcje miłości” p 11/07) również nie zawiedzie jej czytelniczek. I tu, chociaż głównym tematem jest wystawiona na niełatwą próbę przyjaźń dwóch dziewczynek w wieku ok. 12 lat (narratorki Gemmy i Alice), równie ważne wydają się ich relacje z rodzicami widziane oczami dziecka. Trwająca „od zawsze” przyjaźń dziewczynek, urodzonych tego samego dnia w tym samym szpitalu i mieszkających po sąsiedzku jest silniejsza od dzielących je różnic charakteru – narratorka to żywiołowa, niesforna, pełna katastrofalnych dla otoczenia pomysłów żeńska wersja urwisa z piekła rodem, a jej przyjaciółka zawsze była elegancką małą damą – i zainteresowań. Jaka jednak czeka ją przyszłość, gdy jedna z dziewczynek (Alice) ma się przeprowadzić do Szkocji? Obie rodziny wyraźnie lekceważą rozpacz rozdzielanych bohaterek, uważając, że szybko o sobie zapomną i znajdą nowych przyjaciół, a matka małej damy wydaje się nawet szczęśliwa, że odizoluje córeczkę od złych wpływów (nawet własna rodzicielka narratorki wyraźnie daje jej odczuć, jak bardzo jest rozczarowana swoją córką). Podjęta przez dziewczynki próba niedopuszczenia do rozłąki i intensywnie przeżywana przez narratorkę rozpacz po rozstaniu przysporzą wszystkim niewiarygodnych kłopotów – opisanych z dużym poczuciem humoru, chociaż często jest to śmiech przez łzy. Kolejna dobrze napisana i znakomicie skonstruowana, z dynamiczną akcją i sugestywnie przedstawionymi portretami psychologicznymi bohaterów, zabawna, wzruszająca i skłaniająca do zastanowienia nad siłą dziecięcych uczuć, książka tej autorki – rzeczniczki praw dziecka.