Trzeci (z dwunastu) tom sagi o młodości znanego z arturiańskich legend czarodzieja Merlina (poprzednio: tom 1. "Młode lata" na P 07/12, tom 2. "Siedem pieśni" na P 12/12), autorstwa amerykańskiego pisarza. Akcja powieści rozgrywa się, podobnie jak poprzednie tomy, na magicznej wyspie Fincayrze kilka miesięcy po wydarzeniach z tomu drugiego. Merlin jest tuż przed ukończeniem magicznej edukacji (Przeprowadzonej przez wędrownego barda Cairprego. Jej zwieńczeniem jest zbudowanie własnego instrumentu, z którego, jeśli chłopak ma zostać czarodziejem, musi popłynąć muzyka, przy czym każdy uzdolniony magicznie człowiek ma tylko jedną szansę w życiu na wydobycie dźwięków z instrumentu), której ostatni egzamin przerywa wiadomość od znanej z poprzedniego tomu królowej krasnoludów (gdy Merlin dotyka strun instrumentu dzieje się coś dziwnego - psalterium staje w ogniu, a w płomieniach pojawia się twarz królowej krasnoludów - Urnaldy; mimo że nie udało mu się zagrać na instrumencie, który uległ poważnym zniszczeniom, Merlin zabiera go ze sobą).

Czarodziejka informuje go, że obudził się, uśpiony przez jego dziadka (Tuathę), smok (Valdearg), który niszczy magiczną wyspę i prosi młodego czarodzieja o pomoc w pokonaniu potwora. Merlin będąc winnym królowej krasnoludów przysługę, wyrusza w drogę, nie zdając sobie sprawy, że zmierza prosto w pułapkę (uda mu się wydostać z niewoli Unaldy, pragnącej oddać go smokowi w zamian za spokój, dzięki parze nowych bohaterów - rodzeństwu jeleni zdolnych przybierać ludzką postać - Eremonowi i Halli; aby mieć szansę w starciu ze smokiem Merlin spróbuje odzyskać magiczny naszyjnik, Galator, co naprowadzi go na trop kolejnego spisku złego boga Rhita Gawry, który rękami Klanu Praworządnych, organizacji walczącej z magią, spróbuje za pomocą potworów niszczących magię (kreeliksy) oczyścić Fincayrę z czarodziejów i magicznych stworzeń, by nią zawładnąć; przebudzenie smoka jest pośrednim efektem spisku, bo jeden z jego uczestników zniszczył smocze jaja, co spowodowało przebudzenie Valdearga). Podobnie jak w tomach poprzednich dynamiczne przygodowe fantasy nawiązujące do celtyckich legend miesza się w książce z powieścią o dojrzewaniu - w tym tomie Merlin nie tylko utwierdzi się w magicznym powołaniu, ale nauczy się też współczucia, okazywanego także wrogom, zrozumie łączność człowieka z naturą, zmierzy się z własnym strachem i po raz pierwszy poczuje coś w rodzaju młodzieńczej miłości (do kobiety-jelenia, Halli). W książce znalazło się, trochę błędów stylistycznych (np. powtórzeń), wynikających z nie do końca dokładnej redakcji. Na szczęście nie wpływają one znacząco na przyjemność z lektury.